Πάνω από εκατό χρόνια ιστορίας… Μια ιστορία που μας οδηγεί στο Βερολίνο του 20ού αιώνα…

Τα εγκαίνια του πρώτου σταδίου

Το 1912, εργάζεται για the National Το στάδιο ξεκίνησε με το όραμα της δημιουργίας ενός κομματιού που θα περιλαμβάνει περίπου 12.000 θέσεις και 18.000 θέσεις.

Μετά από μόλις 200 ημέρες κατασκευών, στις 15 Μαΐου 1913 - εγκαινιάστηκε το γήπεδο με περηφάνια. Αυτό ήταν όταν φιλοξενήθηκε και αναπτύχθηκε το γερμανικό άθλημα - το κέντρο για ανταγωνιστικά αθλήματα και Γερμανοί επαγγελματίες που προετοιμάζονται για τους Αγώνες του 1916.

Αλλά ήρθε ο Α 'Παγκόσμιος Πόλεμος

Το Εθνικό Στάδιο έκλεισε το 1914 και από τον επόμενο χρόνο λειτουργούσε ως στρατιωτικό νοσοκομείο.

Αυτό το αρχιτεκτονικό κομμάτι αναπτύχθηκε περαιτέρω μεταξύ των δύο πολέμων με την προσθήκη ενός νέου κτηρίου το 1922, που περιλαμβάνει γυμναστήριο, αίθουσα περιφράξεων, τραπεζαρία και αίθουσα ανάγνωσης.

Οι 1920s

Τα τέλη της δεκαετίας του 1920 έφεραν νέα σχέδια για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων στο Βερολίνο, κάτι που οδήγησε στην αναδιαμόρφωση του σταδίου σε αθλητικό χώρο με χωρητικότητα 65.000 ατόμων.

Πράγματι, η ιδέα ήταν τέλεια, αλλά αυτή τη φορά υπήρχε ένα διαφορετικό πρόβλημα με την υλοποίηση του έργου καθώς ολόκληρος ο κόσμος μπήκε στα οικονομικά προβλήματα που είναι γνωστά ως η Μεγάλη Ύφεση.

Οι 1930s

Η δεκαετία του 1930 έφερε αλλαγές. Το Βερολίνο ανακοίνωσε πρόσκληση για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 1936, και το 1931 νίκησε τη Βαρκελώνη, και έγινε ο επόμενος οικοδεσπότης των Αγώνων.

Το 1933, ο Χίτλερ έγινε Καγκελάριος και αμέσως κατάλαβε την πολύτιμη ευκαιρία προπαγάνδας που προσφέρουν τα Παιχνίδια και άρχισε να σκέφτεται την κατεδάφιση και την κατασκευή νέου ή αναδιαμόρφωση του υπάρχοντος σταδίου.

Η απόφαση ήταν να κατεδαφίσουμε. Κατά τη διάρκεια της κατασκευής που ξεκίνησε το 1934, 500 εταιρείες και πάνω από 2500 άτομα δούλεψαν στο γήπεδο, ενώ ορισμένες αναφορές λένε ότι ήταν ένα έργο αξίας περίπου 27 εκατομμυρίων μαρκών.

1936 Ολυμπιακούς Αγώνες και εθνικό στάδιο κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου

Οι ενδέκατοι Ολυμπιακοί Αγώνες ξεκίνησαν την 1η Αυγούστου 1936 και διήρκεσαν 15 ημέρες, με τελετή λήξης στις 16 Αυγούστου.

Μεταξύ 3956 αθλητές, το πιο επιτυχημένο ήταν το θρυλικό Τζέσε Όουενς, με τέσσερα χρυσά μετάλλια.

Κατά τη διάρκεια των αγώνων, το διάσημο ορόσημο του σταδίου - Bell Tower - χρησιμοποιήθηκε ως παρατηρητήριο από διοικητές, αστυνομικούς, γιατρούς και τα μέσα ενημέρωσης.

Παρά τις θετικές κριτικές των αθλητικών αγώνων, ορισμένοι ξένοι παρατηρητές εξέφρασαν την κριτική τους αφού συνειδητοποίησαν το τρομοκρατικό καθεστώς της πρόσοψης.

Κατά τη διάρκεια του ναζιστικού καθεστώτος, το Εθνικό Στάδιο ήταν ένας κρίσιμος χώρος διασκέδασης για τα γερμανικά στρατεύματα. Την αυγή του πολέμου, χρησιμοποιήθηκε για πολεμικούς σκοπούς - ήταν ένα μέρος όπου η γερμανική εταιρεία παρήγαγε ένα αστάρι για αντιαεροπορικά όπλα.

Στα τέλη του 1944, οι υπόγειες εγκαταστάσεις του σταδίου ήταν η έδρα του εθνικού ραδιοφωνικού δικτύου της Γερμανίας.

Ανακαίνιση Μεταπολεμική

Το γήπεδο άνοιξε εκ νέου ένα χρόνο αργότερα για Οκτώ Εθνών Αγώνες, και σε 1947, Olympiastadion έχασε ένα από τα ορόσημα της - Η βρετανική στρατιωτική κυβέρνηση διέταξε να κατεδαφίσει το ερειπωμένο Bell Tower.

Σε αρκετά επόμενα χρόνια, μέρος μετά το στάδιο επιστράφηκε στις γερμανικές αρχές.

Η ανοικοδόμηση του καμπαναριού ξεκίνησε χάρη στις προσπάθειες του Werner March και ολοκληρώθηκε μετά από δύο χρόνια το 1962. Αυτός ο νέος πύργος έχει ύψος 77 μέτρα - σχεδόν ένα μέτρο περισσότερο από τον προηγούμενο.